Το Οφρύνιο κτίστηκε το 1922 από Έλληνες  πρόσφυγες  του ομώνυμου χωριού και της γύρω περιφέρειας του και βρισκόταν 10 χιλιόμετρα ΒΑ της αρχαίας Τροίας. Το σημερινό Οφρύνιο μέχρι το 1954 ονομαζόταν «κάτω λακοβίκια» και στην συνέχεια μετονομάστηκε σε Οφρύνιο από  τούς  κατοίκους  προς τιμή του μέρους από όπου προήρθαν. Tο 1924-1925 εξελέγη και το πρώτο κοινοτικό συμβούλιο αποτελούμενο από τρεις πρόσφυγες και έναν ντόπιο.

             Κατά την απογραφή του 1928 βρέθηκε να κατοικούν στο Οφρύνιο 629 κάτοικοι. Το ίδιο έτος κτίσθηκε, με εισφορές των κατοίκων και το σχολικό κτήριο. Οι κάτοικοι του Οφρυνίου ασχολούνταν αρχικώς με την καπνοκαλλιέργεια και ύστερα, μετά την πτώση των τιμών του καπνού, με την καλλιέργεια σιτηρών και οσπρίων. Την μικρή ανάπτυξη που γνώρισε η Κοινότητα ανέκοψε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος με την δεύτερη βουλγαρική κατοχή.

             Σήμερα, το Οφρύνιο έχει περίπου 1.000 κατοίκους, ασχολουμένους με την αλιεία και την αμπελουργία, οι περισσότεροι των οποίων, είναι πρόσφυγες από το Οφρύνιο και το Νιοχώρι των Δαρδανελίων.